Een karretje op de zandweg reed

Een karretje dat op de zandweg reed
De maan scheen helder, de weg was breed
Het paardje liep met luste
‘k Wed dat het zelf zijn weg wel vindt
De voerman lei te rusten
Ik wens je wel thuis m’n vrind, m’n vrind
Ik wens je wel thuis m’n vrind

Een karretje reed langs berg en dal
De nacht was donker, de weg was smal
Het paard liep als met vleugels
De sneeuwjacht zweept z’n ogen blind
De voerman houdt de teugels
Ik wens je wel thuis m’n vrind, m’n vrind
Ik wens je wel thuis m’n vrind

Een karretje keert behouden weer
Het andere heeft er geen voerman meer
Waar mag hij zijn gebleven
‘k Wed dat je ‘em op de zandweg vindt
Of moog’lijk wel daarneven
Hij komt niet weer thuis die vrind, die vrind
Hij komt niet meer thuis die vrind

Bronvermelding

Tekst en muziek: Twee voerlui
Uitgebracht op: —

8 reacties

  • Het is niet me vrind,het is m’n vrind

  • Het derde couplet doet geheimzinnig aan…

  • In het derde couplet komt volgens mij naar voren dat de voerman, die langs berg en dal rijdt, waarbij zowel hijzelf als zijn paard flink en waakzaam zijn, behouden thuis komt.
    De andere voerman is ondanks de heldere nacht en de brede weg al slapend van zijn kar gevallen en op of naast de zandweg neergekomen, waar hij niet meer opstaat.

  • Klaas Jac. Eigenhuis

    Hoe oud is het liedje?
    Al een waarschuwing voor de toekomst met zelfbesturende auto’s 😉
    KJE

  • Dit liedje heb ik van mijn grootvader geleerd, geboren in1885. De eerste regel zong hij aldus: “Het (of ‘een’)karretje DAT over de zandweg reed…”, wat ook beter Nederlands is dan de hier geschreven eerste regel. Bovendien liep het paardje niet met ” lusten”, maar met “luste”; het had er zogezegd zin in.
    Maar verder alle lof voor het plaatsen van dit lied/vers!

  • Zo zong mijn moeder altijd: een karretje op de zandweg reed……….

    Dus zonder “dat” .
    Het zingt beter zo, vind ik. Kleine (taal)concessie aan het zangritme…..
    Leuk dat nu de volledige tekst hier staat, die had ik niet meer paraat.

  • Frits de Vries

    De tekst is van J.P. Heije (1809-1876) en is op muziek gezet door de componist Henri Viotta (1848-1933) in de late 19e eeuw. Het liedje zal dus meer dan 100 jaar oud.

Geef een reactie